قند خون چه تاثیری بر مغز دارد؟
مغز ما برای عملکرد صحیح به 80 تا 270 میلی گرم قند خون در دسی لیتر نیاز دارد. در واقع در این محدوده قند خون، مغز می تواند بدون هیچ مشکلی به فعالیت خود ادامه دهد.
بدن شما تمام قندهای دریافتی و کربوهیدرات های غذایی را به ماده ای که به نام قند خون یا گلوکز تبدیل می کند.
وقتی که گلوکز وارد رگ های خونی می شود، پانکراس (لوزالمعده) هورمونی به نام انسولین ترشح می کند که باعث اتصال قند خون به سلول ها و تسهیل ورود گلوکز به داخل سلول و در نتیجه کاهش قند خون می شود. این عمل باعث می شود انرژی لازم برای سوخت و ساز بدن تامین شده و مخصوصا مغز که برای فعالیت تنها از گلوکز استفاده می کند، قادر به عملکرد صحیح باشد.
پانکراس به طور مداوم سطح قند خون را بررسی کرده و با توجه به وضعیت آن، میزان خاصی از انسولین را ترشح می کند.
اگر مصرف کربوهیدرات ها در برنامه غذایی شما بیشتر از نیاز بدنتان باشد، گلوکز اضافی باعث ترشح هرچه بیشتر انسولین می شود و انسولین نیز این قند را به درون سلول ها می راند.
ولی مساله این است که اضافی قند خون به صورت چربی تری گلیسیرید در سلول ها انباشته می شود. در نتیجه زمانی که قند کافی در رگ های خونی وجود ندارد، سلول های چربی شکسته شده و سوخت کافی برای فعالیت بدن و مغز تامین می شود.
سطح قند خون طبیعی بین 70 تا 120 میلی گرم گلوکز در هر دسی لیتر خون در نظر گرفته می شود. زمانی که قند خون شما به بالاتر از 120 میلی گرم در دسی لیتر می رسد، دچار هیپرگلیسمی یا افزایش قند خون می شوید. در این زمان فرد مبتلا به قند خون بالا خواهید بود. اگر قند خون به پایین تر از 70 میلی گرم در دسی لیتر برسد، علائم هیپوگلیسمی و افت قند خون ایجاد می شود.