سنجاقک‌ها شکارچیان سریعی هستند که طعمه خود را در هوا شکار می‌کنند آنها به طور استثنایی قدرت دید بالایی دارند و می‌توانند حشرات در حال پرواز را تعقیب کنند و با کمک پاهای تیغه دار خودشکار را به آسانی در هوا بگیرند، حالت پاها شکل سبد مانندی را می سازد که به منظور تمرکز بیشتر روی طعمه کاربرد دارد.
سنجاقک ها می توانند مسیرهای طولانی را همچون پرندگان مهاجرت کنند. محققین دریافتند که شباهت بسیارزیادی بین مهاجرت پرندگان و سنجاقک ها وجود دارد.
به نظر می رسد این حشرات در بدن خود ذخیره چربی ساخته و منتظر وزش باد مناسب برای پرواز می شوند. درطول سفر استراحت کرده و درصورت گم کردن مسیر آن را دوباره جهت یابی می کنند. آنها دقیقاً همان مسیر پرندگان را برای مهاجرت می پیمایند. هر سنجاقک می تواند بطور متوسط روزانه حدود ۱۶۰کیلومترپروازکند. مارتین میکو لسکی پروفسور زیست شناس دانشگاه پرینستون نیوجرسی سرپرستی این تحقیق را به عهده داشت. این گروه تحقیقاتی مطالعات خود را برروی سنجاقک های سبز که یک گونه از سنجاقک های مهاجر هستند و در هر تابستان به طرف شمال آمریکا و کانادا و در هر پائیز به طرف جنوب مهاجرت می کنند آغاز کرد. این حشرات توسط فرستنده های بسیار کوچکی که که حدود سه دهم گرم وزن داشتند و با چسب به آنها وصل شده بود دنبال می شدند. این تیم تحقیقاتی چهارده سنجاقک را در طول دوازده روز توسط هواپیما دنبال کردند و دریافتند که اعمال و رفتار آنان در طول سفر شبیه پرندگان مهاجر می باشد. حشراتی که مسیر خود را گم می کنند به اشتباه خود پی برده و سریعاً دوباره جهت یابی کرده و راه اصلی را دنبال می کنند. محققین معتقدند که این حشرات احتمالاً خط ساحلی دریا را راهنمای پرواز خود قرار می دهند و در کنار ساحل و یا خط الراس کوهها گرد هم جمع می شوند و با استفاده از قطب نمای مغناطیسی که در بدنشان وجوددارد مسیر را رهیابی می کنند. مهاجرت سنجاقکها بر خلاف پرندگان یکطرفه است و این بدین معناست که فرزندان سنجاقک هایی که در پاییز به سمت جنوب حرکت کرده‌اند در بهار به سمت شمال سفر می کنند ؛ و سرانجام اینکه از میان ۲۵۰۰ گونه از این حشرات تنها ۵۰ نوع آن همانند پرندگان به مهاجرت می پردازند و راز علت سفر طولانی آنها تا کنون ناشناخته مانده است.